Στρατηγικής σημασίας η συντριβή Τσίπρα

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην παρούσα μορφή του έχασε κάθε ελπίδα να επιστρέψει στην εξουσία ως «δεύτερη φορά Αριστερά». Βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και μέχρι τον «δεύτερο γύρο» το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εύχεται να περάσει γρήγορα ο χρόνος για να ολοκληρωθεί λίγο νωρίτερα το «πολιτικό μαρτύριο». Αφήγημα δεν έχει, για κυβέρνηση δεν θα τολμά να μιλήσει και αλλαγή ηγεσίας δύσκολα μπορεί να γίνει, καθώς καμία διάδοχη λύση δεν είναι ώριμη, αλλά και γιατί κανένα στέλεχος δεν θα θέλει να αναλάβει και να «καεί» σ΄αυτή την δύσκολη συγκυρία. Ουσιαστικά από σήμερα μέχρι και τις επόμενες κάλπες ο Τσίπρας δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Είναι υποχρεωμένος να πιει το πικρό ποτήρι μέχρι την τελευταία σταγόνα, πληρώνοντας τα δικά του λάθη.

Με βάση τα αποτελέσματα και κυρίως την πολιτική δυναμική των πραγμάτων κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει, μετά τις επόμενες εκλογές, αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι ο Νίκος Ανδρουλάκης και όχι ο Αλέξης Τσίπρας. Οι περίπου 8 μονάδες που χωρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μπρούν να καλυφθούν αφού ο ένας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και ο άλλος απέκτησε αέρα στα πανιά του. Οι πολίτες ψηφίζουν έχοντας την ματιά τους στο μέλλον και όχι στο παρελθόν. Είναι βέβαιο ότι ο Ανδρουλάκης θα πάρει κι άλλο ζωτικό χώρο από τον Τσίπρα, ενώ είναι πιθανό και η Ζωή Κωνσταντοπούλου να εισπράξει ένα μέρος από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά επιστρέψαμε στο 2012 με αντίστροφη διαδρομή.

Κανείς δεν περίμενε την χθεσινή εντυπωσιακή καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός ίσως από τους δημοσκόπους που το έβλεπαν αλλά δεν το πίστευαν και «χάριζαν» μονάδες στον Τσίπρα σταθμίζοντας γενναιόδωρα τα αποτελέσματα των γκάλοπ υπέρ του. Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας τελείωσε χθες από διεκδικητής της εξουσίας, αλλά οι ήττες του ξεκίνησαν από πολύ νωρίς. Η πτώση άρχισε μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015 με το «δημοψήφισμα». Τότε σ΄ένα περιβάλλον βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης οι πολίτες θέλησαν να δοκιμάσουν ένα «αριστερό» κόμμα. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 απογοητευμένοι από τα ψέματα, τις κωλοτούμπες και τα κλειστά ΑΤΜ σήκωσαν το κεφάλι και κοίταξαν γύρω τους.

Τον τελευταίο χρόνο ο Τσίπρας έκανε τόσα πολιτικά λάθη, όσα όλοι μαζί οι πολιτικοί αρχηγοί στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Αρχίζοντας από την «κυβέρνηση των ηττημένων» στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2022 μέχρι την ανερμάτιστη αντιπολίτευση για την πανδημία, την οικονομία, τα εθνικά θέματα, το πίσω – μπρος με την αποπομπή Πολάκη και την μηδενική ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες φθάσαμε στο φιάσκο των τελευταίων ημερών. Από την κυβέρνηση «ανοχής» στην κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», στο προσκλητήριο προς τους χρυσαυγίτες και στις … αποκαλύψεις του Κατρούγκαλου. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συνθέτουν ένα «εγχειρίδιο πολιτικών λαθών προς αποφυγή». Ο δρόμος δεν έχει επιστροφή, το πολιτικό κεφάλαιο του Αλέξη Τσίπρα εξαντλήθηκε οριστικά και το γνωρίζουν καλά στην Κουμουνδουρου.

Απέναντι από τον μεγάλο ηττημένο Τσίπρα υπάρχει ο νικητής Κυριάκος Μητσοτάκης. Κέρδισε όχι μόνο γιατί είχε απέναντι του έναν αδύναμο αντίπαλο αλλά και γιατί ο ίδιος αποδείχθηκε ένας ικανός και αποτελεσματικός πρωθυπουργός. Δικαιώθηκε στις βασικές του επιλογές, δεν δίστασε να παραδεχθεί τα λάθη του και να αλλάξει τακτική σε κρίσιμα ζητήματα. Με την ψήφο τους οι πολίτες του έδωσαν χθες μια δεύτερη θητεία, αλλά θα χρειαστεί να περιμένει μέχρι να ολοκληρωθεί και ο «δεύτερος γύρος» με το εκλογικό σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει μπροστά του ένα «εκλογικό περίπατο».

Κατά την γνώμη έχει δύσκολο έργο και αντιμετωπίζει δύο σημαντικές απειλές. Πρώτον την «χαλαρή ψήφο» και την αποχή (αφού κερδίσαμε δεν υπάρχει λόγος να ξαναψηφίσουμε) και δεύτερον τώρα υπάρχει ένας ανερχόμενος Ανδρουλάκης που διεκδικεί τον κεντρώο χώρο έχοντας αναπτύξει υψηλή δυναμική και μπορεί να αποδειχθεί πιο αποτελεσματικός από τον Τσίπρα. Επίσης υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μπει και έκτο κόμμα στη Βουλή (Ζωή Κωνστατοπούλου). Συνεπώς ούτε αλαζονεία, ούτε εφησυχασμός επιτρέποντα μέχρι την τελική νίκη και την αυτοδυναμία.