Προχθές ήταν ο Διονύσης Σαββόπουλος. Πριν λίγο καιρό, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Σωκράτης Μάλαμας, η Νατάσα Μποφίλιου. Οποτε κάποιος καλλιτέχνης εκφράζει μια πολιτική άποψη, μια πολιτική θέση, με τις λέξεις ή με τις πράξεις του, γίνεται το νούμερο ένα θέμα συζήτησης στα ελληνικά κοινωνικά μέσα δίκτυα. Πρώτο trend στο Twitter, πρώτο θέμα συζήτησης σε μακροσκελής αναρτήσεις διαφόρων χρηστών στο Facebook.
Οσοι διαφωνούν με την εκάστοτε πολιτική θέση που έχουν εκφράσει οι καλλιτέχνες δημοσίως, τους λοιδορούν, κατατάσσοντας τους ίδιους και συχνά το έργο τους σε ένα στρατόπεδο μισητό, αποτάσσοντας τους. «Εγώ για αυτό δεν τον/την άκουγα ποτέ, ποτέ δεν μου άρεσε, χρόνια τα έλεγα», λένε συχνά, και αυτή είναι η πιο ήπια μορφή που παίρνει η συζήτηση.
Οσοι συμφωνούν, παραδέχονται ξαφνικά την καλλιτεχνική τους αξία. Γίνονται οι πιο ένθερμοι θαυμαστές τους. Κι έτσι το καλλιτεχνικό φαν κλαμπ μεταμορφώνεται σε πολιτική ατζέντα. Γιατί όμως, δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στο τι λένε οι καλλιτέχνες, ακόμα και αν πρόκειται για θέματα στα οποία δεν έχουν γνώση ή εμπειρία μεγαλύτερη από τον μέσο πολίτη;
«Αυτοί οι άνθρωποι επηρεάζουν την κοινή γνώμη, αποτελούν είδωλα, μορφές που διαμορφώνουν απόψεις και είναι εξαιρετικά επιδραστικοί», δηλώνει στην «Κ» η Γεωργία Πετράκη, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. «Συντελούν στο να χτιστούν οι ξεχωριστοί κόσμοι που υπάρχουν σε μια κοινωνία, οι κουλτούρες, οι υποκουλτούρες, ομάδες που συγκροτούνται μέσα από τις πολιτικές συμφωνίες ή διαφωνίες», συμπληρώνει, τονίζοντας πως για αυτόν τον λόγο η άποψη που εκφράζουν πάντα ενδιαφέρει την κοινή γνώμη.
Αντιστοίχως, ο Βασίλης Παυλόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Διαπολιτισμικής Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ, τονίζει ότι εξιδανικεύουμε τους καλλιτέχνες που αγαπάμε, και τους οικειοποιούμαστε. «Το περιεχόμενο της τέχνης είναι φορτισμένο συναισθηματικά, ο καθένας του δίνει δικό του νόημα, δημιουργώντας προσωπική σχέση με τον κάθε καλλιτέχνη, και βάζοντας ψηλά τον πήχη των προσδοκιών», σημειώνει. «Οταν, κατά τη γνώμη μας, οι καλλιτέχνες που θεωρούμε κτήμα μας δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, η στάση τους μας προκαλεί εσωτερική σύγκρουση», εξηγεί ο κ. Παυλόπουλος.
Παρόλα αυτά, η έκταση που παίρνει κάθε αντίστοιχο θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αφορά μόνο τους καλλιτέχνες, συμπληρώνει ο ίδιος, αλλά και κάθε πρόσωπο της επικαιρότητας, η τοποθέτηση του οποίου μπορεί να δημιουργήσει ορυμαγδό αντιδράσεων. «Συνδέεται και με το λεγόμενο cancel culture», σημειώνει ο κ. Παυλόπουλος για τη viral διάσταση που παίρνουν αντίστοιχα θέματα κάθε φορά, «τη διάθεση που έχουμε να γκρεμίζουμε ανθρώπους από έναν θρόνο στον οποίο εμείς τους βάλαμε».
Πηγή: Kathimerini.gr