Παρασκευή 29.03.2024

Oι δέκα μεγαλύτερες αποτυχίες στην ιστορία της αυτοκίνησης

Αναρωτιέστε ποιες είναι οι μεγαλύτερες εμπορικές αποτυχίες στη σύγχρονη Ιστορίας της αυτοκίνησης; Εκείνα, για τα οποία ο κατασκευαστής τους κατέγραψε μια παταγώδη αποτυχία στο παθητικό του; Ανακαλύψτε τα στο ρεπορτάζ που ακολουθεί.

Μοντέλα που κατασκευάστηκαν κατά καιρούς αλλά θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαν. Που έκαναν τον κατασκευαστή τους να βιώσει την απόλυτη αποτυχία στο πετσί του.

Σε κάθε τομέα εμπορικής δραστηριότητας υπάρχουν κατασκευαστές καλοί και κακοί, όπως αντίστοιχα και προϊόντα καλά και κακά. Αυτό προφανώς δεν συνεπάγεται ότι ένας καλός κατασκευαστής θα σχεδιάζει μόνο καλά αυτοκίνητα ή το αντίθετο.

Ο καθένας μπορεί να διεκδικήσει το δικαίωμα στην αποτυχία, είτε γιατί δεν υπολόγισε καλά τα πράγματα, είτε γιατί δοκίμασε να απλώσει τα χέρια του παραπάνω από όσο έφτανε, είτε ακόμη γιατί δημιούργησε κάτι τόσο προχωρημένο που η αγορά δεν ήταν έτοιμη να το δεχτεί.

Ενώ λοιπόν μιλάμε για αυτοκίνητα περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένα, υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις όπου όλα τα άστρα ευθυγραμμίζονται, αλλά με το λάθος τρόπο. Προτάσεις που κατάφεραν να πατώσουν για περισσότερους από έναν λόγους, φτάνοντας ενίοτε στο σημείο να φτάσουν να ζημιώσουν ακόμα και το κύρος της εταιρίας που τα κατασκεύασε.

Για μία ακόμη φορά θα αναφέρουμε ότι η σύνταξη ανάλογων Top 10, όπως με τα πιο όμορφα ή τα πιο άσχημα αυτοκίνητα όλων των εποχών, δεν αποτελεί hard science ώστε να παρουσιάζει πάντα τα ίδια, στέρεα αποτελέσματα.

Τα μοντέλα που ακολουθούν είναι αυτά που επέλεξε η συντακτική ομάδα του Car and Driver, επιλέγοντας από τις τελευταίες δεκαετίες (οπότε μην αναρωτιέστε γιατί δεν περιλαμβάνουμε προτάσεις τύπου Citroen Bijou…). Εσείς με τη σειρά σας μπορείτε είτε να συμφωνήσετε, είτε να διαφωνήσετε και να προσθέσετε τις δικές σας πινελιές σε αυτή την άτυπη δεκάδα.

Alfa Romeo Arna

 

 

Έχετε δει ποτέ παλιά ελληνική ταινία όπου μια όμορφη και φρέσκια κοπέλα αναγκαζόταν να παντρευτεί ένα πλούσιο γέρο, λόγω ένδειας; Ε, κάτι τέτοιο αποτέλεσε στη δεκαετία του ’80 η έλευση της Arna. Η Alfa Romeo (αντιμετωπίζοντας από τότε οικονομικά προβλήματα…) αποφάσισε να έρθει σε συμφωνία με τη Nissan, ώστε να κυκλοφορήσει στην Ευρώπη ένα νέο μοντέλο, που βασιζόταν στο ταπεινό Cherry, φέροντας όμως μηχανικά σύνολα boxer από το Μιλάνο.

Για το σκοπό αυτό ιδρύθηκε η εταιρία Alfa Romeo Nissan Autoveicoli. Όσο για τον καρπό του έρωτά τους, την Arna, διέθετε όλα τα αδιάφορα χαρακτηριστικά του αρχικού (τίμιου μεν αλλά ταπεινού) μοντέλου, συνδυασμένα με τα μηχανικά προβλήματα αξιοπιστίας των Ιταλών. Τι παραπάνω να ζητήσει κανείς από μια εταιρία που διατηρούσε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά των περισσότερων οδηγών, εκείνη την εποχή;

Saab 9-7X

 

 

Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται, θα σκεφτεί κανείς, όμως δεν είναι εύκολο να παρακάμψουμε το μεγάλο SUV της Saab, παρότι δεν υπάρχει πλέον κοντά μας. Αντιμετωπίζοντας για τουλάχιστον 2 δεκαετίες οικονομικά προβλήματα, η Σουηδική εταιρία, υπό την ομπρέλα της GM, προχώρησε στην κατασκευή ενός μεσαίου πολυτελούς SUV, με την ονομασία 9-7Χ.

Μιας όμως που όλη η ιστορία ήταν low budget, στράφηκε στα ράφια του ομίλου, να δει τι ήταν διαθέσιμο εκείνη τη στιγμή. Πάτησε λοιπόν στο πάτωμα του Chevrolet TrailBlazer, χρησιμοποιώντας μηχανικά μέρη και εξαρτήματα που είχαν ήδη αρχίσει να παλιώνουν. Η πιο μικρή εκδοχή του είχε κινητήρα 4.2 λίτρων που έπινε το καύσιμο σαν τον Ορέστη Μακρή. Το εσωτερικό του ήταν συμπαθητικό ποιοτικά, η οδική συμπεριφορά όμως ήταν κατώτερη του μετρίου. Ενδεικτικά, το 2005 που ήταν η πρώτη χρονιά παραγωγής του κατασκευάστηκαν 5.133 οχήματα, ενώ το 2009, την τελευταία, μόλις 1.209.

Volkswagen Phaeton

 

 

Τι είχε το Phaeton για να αξίζει μία θέση σε αυτήν εδώ τη δεκάδα (πέραν του ότι έβαλε τη VW δύο δις ευρώ μέσα); Εκ πρώτης όψεως κανένας δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει κακό αυτοκίνητο. Τα χρόνια όμως που παραγόταν, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα αυτοκίνητο του λαού, που προσπαθούσε να εισέλθει στα χωράφια της ολιγαρχίας. Γινάτι του ισχυρού άνδρα του ομίλου, Ferdinard Piech, ώστε να κλονίσει την κυριαρχία της Mercedes-Benz S-Class. Φευ.

Η ειδοποιός διαφορά κάποιου που έχει πολλά χρήματα, από αυτόν που τα μετράει στο πορτοφόλι του, είναι ότι ο πρώτος δεν χρειάζεται να κάνει συμβιβασμούς. Ακόμα λοιπόν και αν το Phaeton κατάφερνε να φτάσει την ποιότητα, την ισχύ και την κύλιση μίας S-Class, κοστίζοντας τα μισά από δαύτη, δεν θα σταματούσε να φέρει το σήμα της Volkswagen επάνω στο καπό του. Και στο club των ισχυρών, λογότυπα όπως αυτά της Mercedes-Benz, της BMW, ακόμα και της Audi, θα κερδίζουν πάντα την εταιρία του Wolfsburg.

Cadillac XLR

 

 

Παραμένοντας λίγο σε προτάσεις πολυτελείας, η Cadillac έχει ένα αντίστοιχα πολύ υψηλό προφίλ σε θέματα κύρους, στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Ήρθε όμως η στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του 2000 να ζηλέψει κάτι από την αύρα της Corvette, θέλοντας και αυτή με τη σειρά της να αποκτήσει μία ανάλογη σπορ πρόταση. Και μάλλον μπορείτε να φανταστείτε πως πήγε αυτό…

Όταν εμφανίστηκε η XLR στο προσκήνιο, κόστιζε στη βασική της έκδοση 20.000 δολάρια πάνω από την πιο πλούσια Corvette, τη στιγμή που είχε ήδη κυκλοφορήσει και η νέα -πολύ καλύτερη- Mercedes-Benz SL. Παίρνοντας feedback από την αμερικάνικη έκδοση του Car and Driver, θα πούμε ότι οι συντάκτες εκεί το θεωρούσαν ένα ωραίο αυτοκίνητο, δεν μπορούσαν όμως να μην το βγάζουν τελευταίο σχεδόν κάθε φορά που το σύγκριναν με οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι, η πορεία της XLR έληξε άδοξα, μετά από 7 χρόνια παραγωγής και μόλις 15.460 πωλήσεις.

Lancia Voyager

 

 

Με πόνο καρδιάς για την κατάσταση μίας από τις ιστορικότερες Ιταλικές εταιρίες, θα βάλουμε σε αυτή την παρουσίαση και μία πρόταση από την ύστερη εποχή της Lancia. Έχοντας απωλέσει τόσο τη φινέτσα της, όσο και το ιστορικό αγωνιστικό παρελθόν, η δεινή οικονομική κατάσταση οδήγησε την εταιρία να δανειστεί μοντέλα από το portfolio της Chrysler, ώστε να έχει κάτι να πουλήσει.

Και τι καλύτερο για μία φίρμα που είχε στο παρελθόν να επιδείξει προτάσεις όπως η Aurelia και η Flaminia από το να πάρει το μονολιθικό Chrysler Town and Country και να βάλει πάνω του τα λογότυπά της. Ένα μεγάλο πολυμορφικό, άλλωστε, θα μπορούσε εύκολα να πουλήσει σαν ζεστό ψωμάκι στις αγορές της Ευρώπης. Ή και όχι…

Σε μία εποχή όπου όλοι στρέφονταν στα SUV, με μία πολύ λάθος απόφαση, οι ιθύνοντες της Ιταλικής εταιρίας με το Voyager κάρφωσαν ένα ακόμη καρφί στο φέρετρο. Μακάρι να βγούμε λάθος και η Lancia να καταφέρει να ορθοποδήσει εκ νέου.

Nissan Murano CrossCabriolet

 

 

Εάν νομίζετε ότι το Volkswagen T-ROC Cabriolet αποτελεί πρωτοπόρο στην κατηγορία του, ως ένα ανοικτό SUV, σκεφτείτε καλύτερα. Αρκετά χρόνια πριν υπήρξε το Murano CrossCabriolet, ένα όχημα που αυτοπροσδιοριζόταν ως convertible utility vehicle. Αναφορικά με την κλειστή εκδοχή του Murano, δεν έχουμε να πούμε πολλά. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε ήταν ιδιαίτερης αισθητικής και πιο ακριβό από όσο θα έπρεπε. Μέχρι εκεί όμως.

Η ανοικτή έκδοση, ωστόσο, ήταν κάτι διαφορετικό. Ένα ογκώδες, ανοικτό αμάξωμα, όπου όσοι το οδηγούσαν είχαν να λένε για τις στρεβλώσεις που έπαιρνε το σασί και για τη μέτρια οδική του συμπεριφορά. Έχοντας πουλήσει σε 3 χρόνια μόλις 5.769 κομμάτια, τελικά λήφθηκε η απόφαση να σταματήσει η παραγωγή του και να μην υπάρξει αντικαταστάτης.

Peugeot 1007

 

 

Αφήνοντας κατά μέρος όλες τις σημερινές «double zero» προτάσεις της Γαλλικής εταιρίας, οι οποίες είναι πολύ καλές, ο πρόγονος των τετραψήφιων μοντέλων της είναι κάτι που λίγοι θα ήθελαν να θυμούνται. Το 1007 κυκλοφόρησε το 2005, επάνω στο πάτωμα των αντίστοιχων Peugeot 206/ Citroen C2-C3. Επρόκειτο για μία «πολυμορφική» παραλλαγή, με συρόμενες πόρτες που διευκόλυναν την είσοδο σε αυτό.

Αυτό βέβαια που δεν υπολόγισαν οι Γάλλοι σχεδιαστές ήταν ότι σε ένα αντικειμενικά compact μοντέλο, οι μηχανισμοί των θυρών έτρωγαν τόσο χώρο από τα πίσω καθίσματα που πρακτικά μπορούσε να χωρέσει μόνο ένας! Α, και να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε ότι η βασική του έκδοση κόστιζε και 40% περισσότερο από την αντίστοιχη βασική έκδοση του best seller 208. Τελικά, η παραγωγή του ολοκληρώθηκε το 2009, χωρίς να οριστεί αντικαταστάτης.

Renault Avantime

 

 

Στις μέρες μας αρκετοί θα βρουν το σχεδιασμό του φρέσκο και δυναμικό. 20 χρόνια πριν, όμως, αυτό το διαστημικό σουλούπι έμοιαζε αδιανόητο να κυκλοφορεί δίπλα σε Hyundai Lantra και Toyota Carina. Όπως ακριβώς δήλωνε και το ίδιο του το όνομα, το Avantime βρισκόταν μπροστά από την εποχή του. Και αυτό δεν του βγήκε σε καλό.

Μετά από τρία χρόνια παρουσίας του στην αγορά (2001-2003) η Renault αποφάσισε να διακόψει την παραγωγή του. Συνολικά κατασκεύασε μόλις 8.083 αντίτυπα, κάτι που επέφερε σημαντική οικονομική ζημιά στη φίρμα. Και όμως, σαν αυτοκίνητο το Avantime άξιζε κάθε του δραχμή (καθώς μιλάμε για το 2001…). Αναμφίβολα, ο καρπός των Renault και Matra, της εταιρίας που κατασκεύασε το πρώτο σύγχρονο πολυμορφικό, Espace, θα είχε καλύτερη τύχη σήμερα.

Chrysler Crossfire

 

 

Ο όμιλος Chrysler δεν περίμενε τη Fiat για να ανακαλύψει τον κόσμο της συνεργασίας με κάποιον ευρωπαϊκό όμιλο. 20 χρόνια πριν δοκίμασε ένα γάμο με τη Daimler, ο οποίος όμως έληξε γρήγορα και άδοξα. Ένας από τους καρπούς εκείνου του έρωτα ήταν το Crossfire, ένα «καθαρόαιμο» Αμερικάνικο μοντέλο, σχεδιασμένο και κατασκευασμένο στη Γερμανία, από Γερμανούς…

Αυτό κυκλοφόρησε το 2003, επάνω στο πάτωμα της πρώτης Mercedes-Benz SLK, λίγο πριν η εταιρία περάσει στη δεύτερη -και σαφώς καλύτερη- γενιά. Όσοι ήλπιζαν να αντικρύσουν επάνω του μία Mercedes, δεν το έβλεπαν. Όσοι πάλι έψαχναν για κάτι σπορ, υπήρχαν και αλλού, καλύτερες πορτοκαλιές. Η πιο μικρή έκδοση έβγαινε στα 3,2 λίτρα, ενώ και η αισθητική του θα πούμε κομψά πως ήταν ιδιαίτερη. Εν κατακλείδι, σε κανέναν δεν έκανε εντύπωση ότι η παραγωγή του τερματίστηκε σύντομα μετά τη διάλυση του ομίλου Daimler-Chrysler.

DeLorean DMC

 

 

Ας μην γελιόμαστε, όλοι μας γνωρίζουμε αυτό το αυτοκίνητο από την ταινία back to the future. Βέβαια, εάν ο ίδιος ο DeLorean μπορούσε να πάει στο μέλλον και να δει, δεν θα αποφάσιζε ποτέ την παραγωγή του συγκεκριμένου αυτοκινήτου! Για να δώσουμε ένα credit, η συμβολή του Giugiaro στο σχεδιασμό της DMC, με τις Gullwing πόρτες, άφηνε σίγουρα θετικά συναισθήματα.

Μετά πάλι, ο ενδιαφερόμενος έμπαινε να το οδηγήσει και εκεί ανακάλυπτε την αδυναμία του κινητήρα του, την κακή οδική συμπεριφορά από τη λάθος κατανομή βάρους στους δύο άξονες και την άθλια ποιότητα κατασκευής, που έφτανε σε σημείο να δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα ακόμα και σε θέματα ασφαλείας, σε περίπτωση σύγκρουσης. Κερασάκι σε όλα αυτά οι περιπέτειες του ιδιοκτήτη της φίρμας, John DeLorean, όταν τον έπιασαν για εμπορεία ναρκωτικών. Συνολικά παρήχθησαν 8.583 αντίτυπα του εν λόγω μοντέλου, τα οποία οι ιδιοκτήτες τους μάλλον τα διατηρούν ένεκα της ταινίας και όχι γιατί αναγνωρίζουν την αξία τους ως αυτοκίνητα.

Πηγή άρθρου και φωτογραφίας: www.caranddriver.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ