Η στέγη του συγκεκριμένου κτιρίου φέρει έντονα σημάδια καταστροφής, προφανώς από καιρικά αίτια. Οι τοίχοι του, βανδαλισμένοι από τους τύπους με τα σπρέι που κυκλοφορούν παντού και «υπογράφουν», όπου σταθούν και όπου βρεθούν, με τις άθλιες και χυδαίες μουντζούρες που βαφτίζουν γκράφιτι. Αν ήταν καλαίσθητα γκράφιτι τέχνης, πιθανώς θα κάναμε άλλη συζήτηση. Η υπεύθυνη του χώρου, δημόσιος -άρα ακούνητη- υπάλληλος, ρωτήθηκε σε οικείο τόνο και με το μικρό της όνομα, κάτι που δηλώνει γνωριμία, από την κ. Μενδώνη: «Γιατί δεν τα καθάρισες, Αλκηστη;». «Γιατί χρειάζονται 45 χιλιάδες ευρώ», της απάντησε. Προφανώς θα είχε υπολογίσει και διάφορα άλλα μέσα σε αυτήν την τιμή. Μόνο που πήρε την απάντηση ότι «έχει λάβει εκατομμύρια».
Ηταν προφανές ότι, παρά τη φαινομενική ηρεμία της, η προϊσταμένη του χώρου αιφνιδιάστηκε. Οχι από την επίσκεψη της υπουργού, που προφανώς την ανέμενε. Αλλά από την αντίδρασή της. Πού ακούστηκε ένας / μία υπουργός να ταράζει με αυτόν τον τρόπο τη χρόνια μακαριότητα του τέρατος που λέγεται «Ελληνικό Δημόσιο»; Να εγκαλεί τον/την υπεύθυνο/η ενός χώρου γιατί δεν έκανε τη δουλειά του/της, αντί να κάθεται στα υπουργικά αβγά του/της και να διαχειρίζεται τη γραφειοκρατία χωρίς παρόμοιες αντιδράσεις ξέροντας ότι θα βρεθεί στο στόχαστρο, όπως και έγινε;
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Το «Γιατί δεν έκανες τη δουλειά σου;» είναι άγνωστη φράση για ένα κομμάτι του Ελληνικού Δημοσίου. Οχι όλου. Πολιτικά, επίσης, η κ. Μενδώνη είναι to the point. Δουλειά χρειάζεται. Σχεδιασμός, δουλειά και έλεγχος. Αυτό και μόνο έχει ανάγκη η χώρα στους καιρούς που ζούμε. Χωρίς πολλά λόγια.
πηγή e.t.gr
