Η μάχη του Κανένα στις δημοσκοπήσεις

Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, που έχουν ήδη ξεφορτώσει στην πόρτα του «μπάζα» αποδοκιμασίας και χλευασμού, είτε αποχωρούν για άλλες πολιτείες ή για το σπίτι τους, είτε κοντοστέκονται αμήχανοι αναζητώντας την κατάλληλη ώρα για να πάρουν το κομμάτι της διάσπασης που τους αναλογεί ή να καθίσουν στα αυγά τους, μπας και αυγατίσουν με φόντο τις ευρωεκλογές. Ο τέως αρχηγός γευματίζει σε κοινή θέα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο του τρίτου μνημονίου (που παραιτήθηκε πάντως παραδίδοντας τη βουλευτική του έδρα, τέτοιες μέρες το Νοέμβρη του 2015) και προσπαθεί να υποβαθμίσει τη σημασία της συνάντησης, ενώ δεκάδες μέλη εγκαταλείπουν τις κομματικές οργανώσεις που μυρίζουν χρησιμοποιημένο μπαρούτι.

Συμβαίνουν και στις … καλύτερες οικογένειες; Μετά από την εκκωφαντική εκλογική κατάρρευση, την παραίτηση του κ. Τσίπρα και την εκλογή νέας ηγεσίας, ο σπαρασσόμενος ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να παραπαίει, να χάνει αδιάκοπα ψηφοφόρους στις δημοσκοπήσεις και κομμάτι-κομμάτι τη δυνατότητα να ασκήσει αποτελεσματικά το θεσμικό του ρόλο, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Όταν ανέβαινε (με τα νταούλια…) το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε από την κυβερνητική κορυφή σε ένα ισχνό μονοψήφιο ποσοστό, με λιγότερο θόρυβο, χωρίς κρότο αποσυρόταν σε μια γωνίτσα του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού- τα στελέχη του αντιπαρατίθεντο, συνήθως χωρίς προσωπικές επιθέσεις. Περασμένα…

Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό -πέντε μήνες μετά τις διπλές εθνικές εκλογές- ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία διατηρούν την κυριαρχία τους που αποτυπώθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο στις κάλπες και διεκδικούν το ελάχιστο πολιτικό κόστος από τη διαχείριση της δυσβάσταχτης και επίμονης ακρίβειας στα ράφια, στα τρόφιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης για κάθε νοικοκυριό. Κανείς και καμιά δεν βλέπει κάτι να αλλάζει, οι προσπάθειες που γίνονται, όπως γίνονται, δεν βάζουν φρένο στον πληθωρισμό των τροφίμων, ενώ όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι στα γκάλοπ αγωνιούν για την αμέσως επόμενη μέρα, μέχρι να βγει ο μήνας.

Αρκετοί από αυτούς τους ψηφοφόρους βρίσκουν αποκούμπι στη ζώνη της αδιευκρίνιστης ψήφου, είτε προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία, είτε από την κινούμενη άμμο του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβερνητική παράταξη σημειώνει φθορά, ωστόσο καταφέρνει να ηγείται σε ένα πλάνο, χωρίς ουσιαστικά αντίπαλο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται σε δόσεις, το ΠΑΣΟΚ κερδίζει έδαφος αλλά δεν κάνει το «άλμα» και το ΚΚΕ όσο και να αυξάνει τις δυνάμεις του απέχει όπως πάντα από τα σενάρια διακυβέρνησης της χώρας.

Είναι προφανές ότι αν το ΠΑΣΟΚ περάσει, όπως προβλέπουν πολλοί δημοσκόποι και αναλυτές, στη δεύτερη θέση στα επόμενα γκάλοπ, θα αλλάξει «πίστα» μετά από 11 χρόνια. Η διαχείριση της νέας «πίστας» – σε κάθε περίπτωση όμως- δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση. Ο πήχης προς τις ευρωεκλογές θα μπει ψηλότερα και ο Νίκος Ανδρουλάκης θα πρέπει να αποδείξει σε σύντομο χρονικό διάστημα – μέχρι τις ευρωκάλπες του Ιούνη – ότι έχει και σχέδιο και πρόσωπα για να κάνει και την εκλογική «ανατροπή», δηλαδή να παραμείνει, ανεβαίνοντας σε ποσοστά, στη δεύτερη θέση και να διεκδικήσει με καλύτερους όρους στη συνέχεια πρόσβαση στο πεδίο των κορυφαίων μονομάχων. Στο τέλος της τετραετίας ουδείς βέβαια γνωρίζει, ποια κόμματα θα αναμετρηθούν , ούτε ποια θα είναι η δυναμική των αρχηγών τους.

Πρωτιά καταγράφει ο «Κανένας από τους τρεις» και στα θέματα της καθημερινότητας, δείχνοντας ότι στο δρόμο προς τις ευρωεκλογές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα έχουν να αναμετρηθούν με όλα όσα ταλανίζουν τους πολίτες αυτής της χώρας και τα μηνύματα που εκείνοι θέλουν να αποστείλουν προς τα κόμματα και τις ηγεσίες τους. Ο «Κανένας» δεν είναι απειλή, όσο οι πολιτικοί έχουν καθαρό σχέδιο και στίγμα, δίνουν τη μάχη του συγκεκριμένου και φέρνουν αποτελέσματα, ο καθένας και η καθεμιά από τη θέση ευθύνης που έχουν αναλάβει. Ακρίβεια, Υγεία και Παιδεία είναι τρεις «φάκελοι» που όλοι πρέπει να ανοίξουν για να λύσουν προβλήματα στην εποχή της Κλιματικής Κρίσης και των απρόβλεπτων εξελίξεων.