Δ. Μάντζος: «Το ΠΑΣΟΚ θέτει την ατζέντα και η Κυβέρνηση τρέχει να εμφανίσει ως δικές της πρωτοβουλίες ημίμετρα και καθυστερημένες παρεμβάσεις»

Ομιλία Δ. Μάντζου, Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών – Φορολογικό Σύστημα

Κρίση Αξιοπρεπούς Διαβίωσης

Σε αυτή τη χώρα, όπου ο ορισμός των «μη προνομιούχων» έχει διευρυνθεί τόσο -μετά τη Μεγάλη Κρίση- που χωρά μια ολόκληρη αποσαθρωμένη μεσαία τάξη. Όπου οι καλύτερες ημέρες φαίνεται ότι είναι προσδοκία λίγων και ισχυρών, ενώ η πλειοψηφία των πολιτών, στην καθημερινότητά τους, αντιμετωπίζουν δυσθεώρητα προβλήματα

Υπάρχει ένας αδιάψευστος δείκτης, αυτός που μας λέει ότι είμαστε σχεδόν τελευταίοι στην αγοραστική δύναμη. Και εδώ συνήθως αρχίζουν τα ναι μεν αλλά της κυβέρνησης. Δεν είμαστε τελευταίοι αλλά προτελευταίοι. Δεν είμαστε καλά αλλά είμαστε καλύτερα. Ό,τι και να λέτε την ακρίβεια τη βιώνει ο πολίτης κάθε φορά που πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ, κάθε φορά που αντικρίζει τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Υπάρχει κρίση αξιοπρεπούς διαβίωσης.

Σε αυτό το περιβάλλον, συζητούμε αυτές τις ημέρες, νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης σε πολύ σοβαρά πεδία πολιτικής. Πεδία όπου εντοπίζεται η εστία της αύξησης του κόστους ζωής: Φορολογία, στέγαση, εργασία. Και «κορωνίδα» όλων αυτών ο κρατικός προϋπολογισμός.

Συζητούμε για φορολογία -όχι μόνο ως δημοσιονομικό μέγεθος, αλλά ως πολιτική φιλοσοφία. Για τη φορολογική αδικία που επιμένει και κεφαλαιοποιείται. Απέναντι στην οποία δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια. Ακόμη κι αν υπερψηφίζουμε κάθε αναγκαίο ή ορθό μέτρο, στο παρόν σχέδιο νόμου.

Στα οποία φυσικά δεν περιλαμβάνονται οι διατάξεις για την ΑΑΔΕ όπου αποδεικνύεται ότι τελικά η αλλεργία της ΝΔ στις ανεξάρτητες αρχές είναι επιλεκτική. Η ΑΑΔΕ δεν είναι ΑΔΑΕ. Κι αυτό φαίνεται τόσο με την ενίσχυση του Διοικητή έναντι του Συμβουλίου Διοίκησης -παρά τις αμφιλεγόμενες αποδόσεις της Αρχής τα τελευταία χρόνια- όσο και με τη δυνατότητα και νέας θητείας για τον νυν διοικητή που μετρά οκτώ χρόνια και δέκα μήνες στη θέση -και αυτό δεν αφορά σε προσωπική μομφή αλλά σε άστοχο διοικητικό πρότυπο.

Το ΠΑΣΟΚ θέτει την ατζέντα, η Κυβέρνηση ακολουθεί με ημίμετρα

Όσο κι αν η Κυβέρνηση επιχειρεί να θολώσει την εικόνα, εμείς θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε καθαρά και να εκθέτουμε σφάλματα, ολιγωρίες και παλινωδίες.

Δεν γίνεται να θέτουμε με την τροπολογία μας την Κυβέρνηση προ των ευθυνών της Κυβέρνησης για τις απαράδεκτες πρακτικές των τραπεζών. Κι ο Υπουργός να θυμάται μόλις χθες να ασχοληθεί με τα επιτόκια και τις χρεώσεις. Και όχι δεν είναι διαστρεβλωτικοί των επιχειρηματικών αποφάσεων οι έκτακτοι φόροι. Έκτακτες εισφορές σημαίνουν έκτακτες συνθήκες.

Δεν είναι δυνατό να είμαστε ανίδεοι εμείς που σας θέτουμε με την τροπολογία μας το ζήτημα της αναστολής της Golden Visa, την ώρα που η ΤτΕ διαπιστώνει ότι η χώρα είναι ante portas των τιμών ακινήτων του 2008, μετά από ένα «ράλι» +71,4% τα τελευταία οκτώ χρόνια, ενώ ο ΣΚΑΪ σήμερα το πρωί ενημερώνει ότι η Ελλάδα -παρά τα κυβερνητικά μέτρα- εξακολουθεί να είναι «θελκτικός» προορισμός για επενδυτές σε ακίνητα.

Δεν γίνεται να είμαστε αδαείς όταν σας προτείνουμε -πριν ένα χρόνο- να εξαιρούνται από τα τεκμήρια επιχειρήσεις σε οικισμούς έως 1500 κατοίκους κι εσείς να το αρνείστε -και έναν χρόνο μετά να έρχεστε να το νομοθετείτε.

Δεν γίνεται να κάνουμε λάθος όταν προτείνουμε τέσσερα χρόνια τώρα -από τη μεγάλη πανδημική κρίση- την αυτοτελή φορολόγηση των ιατρών του ΕΣΥ και να είστε εσείς σωστοί που τη νομοθετείτε μόλις σήμερα. 

Συνεχίστε το «όχι σε όλα».

Θα θέτουμε εμείς την ατζέντα και θα τρέχετε εσείς να εμφανίσετε δικές σας πρωτοβουλίες -ημίμετρα ή πολύ καθυστερημένες παρεμβάσεις.

Και θα επιμείνουμε να το κάνουμε.

Διότι έτσι φαίνονται όλες οι αντιφάσεις. Που τις ανέδειξε ο Νίκος Ανδρουλάκης χθες.

Η μείωση ΦΠΑ 2019 ήταν μέτρο μεταρρυθμιστικό. Σήμερα -μετά από τέτοια υπεραπόδοση έμμεσων φόρων- λέτε ότι είναι λαϊκισμός και η μείωση στα βασικά αγαθά. Κι ενώ οι έμμεσοι φόροι πλήττουν δυσανάλογα τα μεσαία και κατώτερα οικονομικά στρώματα λόγω της ακρίβειας τρία χρόνια τώρα.

Λαϊκισμός το φορολογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το 2023. Και τι δεν ακούσαμε τότε. Ότι θα κλείσουμε τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες, τα σούπερ μάρκετ, τα σπίτια, τα πάντα. Μα με τη φορολογία των μεγάλων μερισμάτων θα πετυχαίναμε τον ίδιο στόχο που πέτυχε η Κυβέρνηση με την αντισυνταγματική και αναχρονιστική φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών, με βάση τεκμαρτά εισοδήματα. Αντί να φορολογηθεί το 0,4% των πολιτών που είναι μεγαλομερισματούχοι αντί για εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που φορολογούνται με βάση πλασματικά εισοδήματα, χωρίς λογική. Μια υπέροχη αυτο-περαίωση για τους μεγάλους καρχαρίες φοροφυγάδες. Και ένα δίχτυ που θα μαζεύει τα μικρά ψάρια από τα ρηχά νερά.

Ακόμη και σήμερα, στην τροπολογία σας, ανακρούετε πρύμναν και το ΤΑΙΠΕΔ επαναγοράζει τη ΔΕΠΑ. Πρέπει να μας εξηγήσετε: τι συμβαίνει εδώ; Δεν θέλει ο ιδιώτης επενδυτής; Κάνετε επανακρατικοποίηση; Για ποιον λόγο και με ποιο τίμημα; Τι συμβαίνει;

Συνθηματολογία και Ουσία

Τα λεφτόδεντρα μαράθηκαν. Τώρα πλέον έχουμε την επέλαση του αριστερού λαϊκισμού.

Και εδώ πλέον έρχεται η μεγάλη ανακρίβεια. Η διαστολή του όρου «λαϊκισμός» για να χωρέσει τα πάντα -όσα είναι σε αντίθεση με την Κυβερνητική μονωδία και τη διαταράσσει.

Το αφήγημα είναι πως «μόνο η Κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί. Όλοι οι άλλοι είναι αδαείς και επικίνδυνοι». Κι από κοντά η απολιτική διαχειριστική ρητορική. «Δεν μπορούν τα παιδιά». Κι ό,τι προτείνουν είναι λαϊκισμός.

Άλλο το λαϊκό και το φιλολαϊκό και άλλο το λαϊκιστικό.

Λαϊκισμός να προτείνεις μελέτη μείωσης ΦΠΑ για να υπάρξει σύγκλιση με την ΕΕ;

Λαϊκισμός να ζητάς τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, για να μειωθούν οι φόροι σε μισθωτούς και συνταξιούχους, όταν ακόμη και οι αμειβόμενοι με τον κατώτατο μισθό έχουν για πρώτη φορά φορολογική επιβάρυνση;

Όλα συναντώνται σε ένα σημείο: Το Πολιτικό Παράδειγμα.

Πώς και κυρίως για ποιον κάνουμε Πολιτική;

Κάποιοι φαίνεται πως πιστεύουν πως αν υπάρχει μια μικρή ομάδα ισχυρών, η οικονομία εμφανίζει καλές επιδόσεις. Και πως, στο τέλος της ημέρας, αυτός ο συγκεντρωμένος πλούτος, θα παράξει, εξ αντανακλάσεως, και κάποια οφέλη για όσους αφήνονται στο άλλο άκρο ενός διαρκώς διευρυνόμενου χάσματος: εργαζόμενους, επαγγελματίες, αγρότες, νέους, μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους μη προνομιούχους που μένουν μόνοι με τις χαμηλές προσδοκίες τους και τα ολοένα και πιο ισχνά μέσα κοινωνικής ανοδικότητας. Ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι από φυσικό φαινόμενο έως κανονική συνθήκη κάθε σύγχρονης οικονομίας.

Είμαστε κι εμείς που λέμε όχι. Όχι μόνο διότι τα trickle down economics απέτυχαν όπου εφαρμόστηκαν, ειδικά στις ΗΠΑ. Αλλά διότι πιστεύουμε σε ένα άλλο πρότυπο. Ένα άλλο πολιτικό παράδειγμα.

Πως η φορολογική δικαιοσύνη, μαζί με την πραγματική ανάπτυξη, τις παραγωγικές επενδύσεις και τις καλές θέσεις εργασίας, είναι θεμέλιο όχι μόνο του κοινωνικού κράτους αλλά και της κοινωνικής συνοχής.

Ότι οι έκτακτες συνθήκες αντιμετωπίζονται με έκτακτα αλλά αναγκαία μέτρα.

Ότι ο καθένας συνεισφέρει ανάλογα με τις πραγματικές δυνατότητες, το μερίδιο πλούτου που κατέχει, το εισόδημά του.

Κι ότι τελικά οι θεσμοί λειτουργούν προς όφελος όλων.