Απόφαση του Αρείου Πάγου: Ο παππούς και η γιαγιά πρέπει να βλέπουν τα εγγόνια τους

Ο παππούς και η γιαγιά μετά τον θάνατο του γιου τους προσέφυγαν στα δικαστήρια, με αποτέλεσμα η μητέρα να καταδικαστεί για παραβίαση δικαστικής απόφασης κατ’ εξακολούθηση και ο Αρειος Πάγος να επικυρώσει την ποινή φυλάκισης που της επιβλήθηκε.

Παρ’ όλα αυτά, η μητέρα δεν αποδέχτηκε τη δικαστική απόφαση και δεν πήγαινε τα παιδιά στους γονείς του άνδρα της. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο παππούς και η γιαγιά να καταφεύγουν στο Αστυνομικό Τμήμα κάθε φορά που περίμεναν τα εγγόνια τους και δεν πήγαιναν και έτσι η άρνηση της νύφης τους για το δικαίωμα επικοινωνίας που είχαν με τα ανήλικα να καταγράφεται στο βιβλίο των συμβάντων.

Ομως, έχοντας τη δίψα να βλέπουν τα εγγόνια τους δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτό και κατέθεσαν μήνυση σε βάρος της νύφης τους. Η μητέρα ισχυρίστηκε ότι η μη παράδοση των παιδιών στον παππού και τη γιαγιά «για επικοινωνία δεν οφείλεται στη δική της πρόθεση να παραβιάσει τη δικαστική απόφαση, αλλά στην άρνηση των τέκνων της να μεταβούν στην οικία του παππού και της γιαγιάς τους».

Μάλιστα, ως μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε παιδική της φίλη που είπε ότι «είχε δει τα παιδιά να κλαίνε γιατί τους είχαν μιλήσει άσχημα η θεία τους (αδελφή του πατέρα τους) και ο σύζυγός της και ο τελευταίος τούς είχε μάλιστα τραβήξει τα αυτιά, γιατί ήταν λίγο άτακτα, και ότι εξ αυτού του λόγου αισθάνονταν φόβο και εκδήλωναν άρνηση να μεταβούν στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς τους, καθώς εκεί βρίσκονταν συχνά η θεία τους και ο σύζυγός της».

Οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι τόσο η κατάθεση της παιδικής φίλης της μητέρας όσο και οι ισχυρισμοί της ίδιας περί άρνησης των τέκνων να μεταβούν στο σπίτι των πεθερικών της «δεν κρίνονται πειστικοί» και, αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε θα το είχε αναφέρει στα εξώδικα που τους είχε στείλει.

Ενώπιον του Εφετείου Αθηνών, η μητέρα, αφού επανέλαβε τα περί άρνησης των παιδιών της να πάνε στο σπίτι των πεθερικών της, επισήμανε ότι «πρότεινε εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας, ήτοι να επισκέπτονται τα τέκνα μου στη δική μου οικία ώστε να χτιστεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ τους».

Η καταδίκη

Ετσι, καταδικάστηκε για παραβίαση δικαστικής απόφασης κατ’ εξακολούθηση και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 μηνών με τριετή αναστολή.

Στον Αρειο Πάγο που προσέφυγε η χήρα ζητώντας να αναιρεθεί η καταδίκη της ισχυρίστηκε ότι η απόφαση δεν είχε πλήρη και επαρκή αιτιολογία, όπως απαιτούν το Σύνταγμα και η ποινική νομοθεσία, αλλά και ότι υπήρξε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής διάταξης του Ποινικού Κώδικα.

Το Ζ’ Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε ως αβάσιμους και απαράδεκτους όλους τους αναιρετικούς λόγους και επικύρωσε την ποινή.