Επιστολή Γεώργη Διλμπόη προς δ/ντή “ΓτΧ”: ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ…

Γεώργης Διλμπόης προς δ/ντή “ΓτΧ”:

Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Ε Λ Π Ι Δ Α…

– “Όταν ένα θέμα βγαίνει στην επιφάνεια από τα τόσα που υποβόσκουν, όσοι έχουν νουν και καρδιά και τουλάχιστον ενδιαφέρονται για τον τόπο, νοιώθουν πως αφού όλα δεν μουχλιάζουν, αγγίζουν μια σιγουριά, πως υπάρχει ελπίδα ζωής”.

(Γ. Διλμπόης)

================================

Όταν τόνιζα χθες για τον εκλιπόντα Θεολόγο καθηγητή, συγγραφέα, λογοτέχνη και άλλα πολλά, τα οποία θα γράψει στην προς έκδοση βιογραφία του ο Δημήτρης Φρεζούλης, Γεώργη Διλμπόη, ότι είναι “ένας ξεχωριστός πολίτης, αγωνιστής τού δικαίου, ντόμπρος” μόνο για να τον υμνήσω δεν τα έγραψα. Δεν συνηθίζω, άλλωστε, να γράφω για δήθεν αρετές συνανθρώπων μας, οι οποίοι φεύγουν για πάντα, διότι τότε ο έπαινος προκαλεί χλεύη σ’ εκείνους οι οποίοι τα διαβάζουν και τους γνωρίζουν.

Για τον ιδιαιτέρως αγαπητό μου Γ. Διλμπόη ήθελα, λοιπόν, προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία, να βρω και κάποιο τεκμήριο, εκτός τών εκδοθέντων συγγραφικών του έργων, το οποίο να αποδεικνύει ότι όντως υπήρξε ένας ξεχωριστός πολίτης, αγωνιστής τού δικαίου και, πάνω απ’ όλα, ντόμπρος. Και το βρήκα σε μια μονοσέλιδη χειρόγραφη επιστολή του, την οποία μού έστειλε ο Γ. Διλμπόης, όταν “Η Γνώμη τής Χίου”, μετά από επιστολή – έκκληση τού Συλλόγου Φιλολόγων Χίου, είχε ξεκινήσει (1998), σε συνεργασία με την ηλεκτρονική μας έκδοση (ChiosOpinion.gr) την οποία είχε αναλάβει ο γιος μου Γ. Δηράκης, την επιτυχημένη και από πλευράς συμμετοχής και εξ αποτελέσματος “ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΧΙΟΥ”, το οποίο παρέμενε κλειστό επί μία 10ετία!

Όταν κάποιοι άλλοι φοβήθηκαν να βάλουν ακόμη και μία απλή μονογραφή κάτω από την έκκληση τής “ΓτΧ”, ο Γεώργης Διλμπόης μου έστειλε την παρακάτω επιστολή, την οποία αντιγράφω, παρότι είναι καλλιγραφημένη και ευανάγνωστη, οπότε, μπορείτε να τη διαβάσετε από τη φωτογραφία τής επιστολής.

Τ.Ι.Δ.

Η Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Η

Κύριε Διευθυντά

Όταν ένα θέμα βγαίνει στην επιφάνεια από τα τόσα που υποβόσκουν, όσοι έχουν νουν και καρδιά και τουλάχιστον ενδιαφέρονται για τον τόπο, νοιώθουν πως αφού όλα δεν μουχλιάζουν, αγγίζουν μια σιγουριά, πως υπάρχει ελπίδα ζωής.

Το θέμα, για το Μουσείο τής Χίου.

Παρακολουθώ με χαρά τους καταλόγους τών συμπατριωτών και ανασαίνει κανείς, γιατί επιτέλους για κάτι το κοινό, ξεσηκώνεται το κοινό.

Πίστη μου είναι ότι εκτός από τους φταίχτες Χιώτες ίσως και μη Χιώτες μισθοσυντήρητους, έχεις συμπαραστάτες στην προσπάθεια όλους, μα όλους τους Χιώτες μέσα κι έξω από το νησί.

Και μια ή σαν αγωνία.

Μπήκαν στο θέμα και οι βουλευτές με Ερωτήσεις, Επερωτήσεις και κουραφέξαλα.

Ξέρετε τί κάνουν τις ερωτήσεις οι αρμόδιοι εν Αθήναις. Τις κάνουν “χαρτί υγείας”. Και οι επερωτήσεις “εν τη κενή Βουλή”; Ζήσε ως το Μάη μήνα “μαύρε” μου, να φας τριφύλλι αν δεν ψοφήσεις.

Κάτι άλλο θα περιμέναμε. Τί;

Να πάνε στα Υπουργεία και τις Υπηρεσίες και να φέρουν συγκεκριμένες πληροφορίες. Γιατί αν η “κατάργηση” τού Μουσείου οφείλεται σε χρήματα επισκευής, απορία στις απορίες πώς κι από πού η Αρχαιολογία βρίσκει παράδες και αποκαθιστά χάλασμα στο Φραγκομαχαλά.

Κι αν έχουν κότσια, να βαρέσουν γροθιά στα γραφεία τής ραθυμίας, απαιτώντας, απαιτώντας και όχι μαλακά Επερωτώντας.

Με τιμή

Γ. ΔΙΛΜΠΟΗΣ